My derms en brein is geknoop van hartseer,
rusteloos trek ek deur jou land
stadig oor die klippies
met oë op stokkies en pepperspay in die hand.

Welkom geheet in ondeurdringbare vestings,
deurtrek van angs en onsekerheid
oor ‘n toekoms agter geskeurde gordyne,
waar Victorian lace nou nog skitter in die son.

Op soek na antwoorde op vrae oor ons verlede
van toe en daar en how come?
However, the past is a foreign country
en opskietende vlamme verduister die horison.

Ons colourful household is nie langer verenig nie.
Jy het nou die bleke kroegjuffrou
aan jou sy, in jou hand en op jou tong:
Lady Dy wat jou vergetelheid skenk.

Kaal gat sit ek op ’n strowerige lappie woestyn
sonder Indian curry op die vuur,
afgesny van my skeppende oubok
met wie die weerbarstige toekoms oop gelê het.

Uit die blou van onse hemel, uit die diepte van ons see,
Oor ons ewige gebergtes waar die kranse antwoord gee.
Deur ons ver-verlate vlaktes met die kreun van ossewa –
Ruis die stem van ons geliefde, van ons land Suid-Afrika.

Ons sal antwoord op jou roepstem, ons sal offer wat jy vra:
Ons sal lewe, ons sal sterwe – ons vir jou, Suid-Afrika

In die merg van ons gebeente, in ons hart en siel en gees,
In ons roem op ons verlede, in ons hoop of wat sal wees,
In ons wil en werk en wandel, van ons wieg tot aan ons graf –
Deel geen ander land ons liefde, trek geen ander trou ons af.

Vaderland! ons sal die adel van jou naam met ere dra:
Waar en trou as Afrikaners – kinders van Suid-Afrika.

In die songloed van ons somer, in ons winternag se kou,
In die lente van ons liefde, in die lanfer van ons rou,
By die klink van huw’liksklokkies, by die kluitklap op die kis –
Streel jou stem ons nooit verniet nie, weet jy waar jou kinders is.

Op jou roep sê ons nooit nee nie, sê ons altyd, altyd ja:
Om te lewe, om te sterwe – ja, ons kom Suid-Afrika.

Op U Almag vas vertrouend het ons vadere gebou:
Skenk ook ons die krag, o Here! om te handhaaf en te hou –
Dat die erwe van ons vad’re vir ons kinders erwe bly:
Knegte van die Allerhoogste, teen die hele wêreld vry.

Soos ons vadere vertrou het, leer ook ons vertrou, o Heer –
Met ons land en met ons nasie sal dit wel wees, God regeer.

Uit het blauw van onze hemel, uit de diepte van onz’ zee
Over onze eeuwige bergen waar de toppen antwoord geven.
Door onze ver-verlaten vlakten met ’t gekreun van ossenwagens –
Ruist de stem van ons geliefde, van ons land Zuid-Afrika

We geven antwoord op jouw roepstem, we zullen offeren wat jij vraagt:
We zullen leven, we zullen sterven – wij voor jou, Zuid-Afrika

In het merg van ons gebeente, in onze geest en ziel en hart,
In onze roem op ons verleden, in onze hoop op wat ons wacht.
In onze wil, ons werk en wandel, van onze wieg tot aan ons graf –
Deelt geen land in onze liefde, neemt geen land die trouw ons af.

Vaderland! De adel van jouw naam zullen we met ere dragen:
Oprecht en trouw als Afrikaners – kinderen van Zuid-Afrika.

In de zonnegloed van onze zomer, in onze winternachtse kou,
In de lente van onze liefde, in het floers van onze rouw,
Bij de klank van huwelijksklokken, bij de aarde op de kist –
Streelt jouw stem ons nooit voor niets, je weet dan waar je volk is.

Op jouw roep zeggen we nooit nee, altijd altijd zeggen we ja:
Om te leven, om te sterven – ja, we komen uit Zuid-Afrika.

Op Uw Almacht vast vertrouwend hebben onze vaderen gebouwd:
Schenk ook ons die kracht, o Here! Om te handhaven en te behouden –
Dat de erfgrond van onze vaderen voor ons kinderen te erven blijft
Knechten van de allerhoogste, tegen de hele wereld vrij.

Zoals onze vaderen vertrouwden, leer ook ons vertrouwen, Heer –
Met ons land en onze natie zal het goed gaan, God regeert.