De dag die zomers maar fris was had hij doorgebracht met het bestuderen van honderd jaar oude affiches die hem herinnerden aan de periode waarin hij onder invloed van ongenaakbare vriendinnen idealen had gekoesterd die hem nu het al laat werd pas als zinnig en haalbaar voorkwamen. Aan het begin van de avond verscheepte hij zich naar het noorden in de hoop voor enkele uren zijn verleden te kunnen uitschakelen.

Een geheel heeft een begin en een midden en een einde waarbij onder een begin iets verstaan wordt dat zelf niet noodzakelijkerwijs uit iets anders voortkomt maar wel van dien aard is dat er iets uit volgt.

In het stadsoog over het water
    oude rolprent ratelt zich af
    leeuwin maltraiteert haar klavier met alom gelauwerde deunen

terwijl op het scherm
    plompe helden brandschatten bolwerken
       bezetten een stad vol vertier
    reusachtigen raken ontmand
    geluidloos versieren visvoetige diva’s maltentige
        vrouwenverslinders
en elke ja elke verfijning ontbreekt

Dat dichters hun materiaal aan aloude mythen ontlenen vindt Aristoteles begrijpelijk omdat hij wat echt gebeurd is waarschijnlijk genoeg acht om werkelijk plaatsgevonden te kunnen hebben. Dat geldt zowel voor hen die met bokbloed verdriet en frustratie wegspoelen als voor hen die er etmalen voor uittrekken om haar hem te laten krijgen.

alsmede het gat in het midden
    de tocht naar het uiterste westen
        (of was het een oosten dat gladiatoren
        en rozen en knechten zou smoren)
    de kuil met plakbloed van een hoefdier
    omhelzing van wie was verdampt
    en de raad van een blinde met praatjes.

En zij in de zaal amberbenig mostlippig
    het gesching van haar irissen baken sereen in de massa
    haar heldere lach klokgeklingel
    de geur van haar armen gevang voor verloren vaganten.

Aristoteles’ met podiumkunsten onbekende Arabische commentatoren meenden dat hij onder mimêsis het vermogen verstond analogieën te construeren. Uitbeelding is dan niets anders dan beeldspraak en handeling maakt plaats voor loze woorden.

Na afloop applaus en leegloop naar bar en terras
    naar het koude van bier en gekabbel van dichters en denkers
        die elkaar routineus overtroeven in foutloze kennis van nu.

Maar zij heeft haar benen genomen
        haar peplos een lila gefladder
    is fluks een blauw vlot op gedanst
        en zeilt naar verlokkend zuidoost

zonder zelfs een gebaar van tot later.

Volgens Aristoteles is een einde iets wat van nature na iets anders komt zonder dat daar noodzakelijkerwijs weer iets uit voortkomt.

De weken erna stonden in het teken van een radicale reorganisatie van zijn bibliotheek. Wordt onder reorganisatie doorgaans niet versobering afslanking en massaontslag verstaan? Haar eerste nog tastende brief sprak boekdelen.