Kun je mij nog liegen
wanneer schoonheid een ding is
dat zwart wordt voor je ogen

kan ik jou nog liegen
wanneer je lid een oog is
dat blind wordt van verplichting

kun je mij nog liegen
dat je grootste beproeving
ligt in het negeren van een profetie
die zegt woorden door te geven
als gember en honing
muskus en lavendel
kus mijn lippen
kijk naar het licht in mijn ogen

prijs mij in de handen van aanwezigheid

bevrijd mij van verdichting
(jouw is de uitgestoten kracht).

Zijn haar ruikt naar warm stro
naar een voedingsbodem voor licht
dat boven komt

zijn haar ruikt naar warm stro
naar een voedingsbodem voor licht
dat tweesnijdend

het geplaagde hart van zijn schrik ontdoet
zie en spring op
‘Dit is de stem mijns Liefsten’

zie en spring op
mijn blijdschap herhaalt zich in
het hemelse handgeschrevene

want zijn binnenste is bekleed
met goud, warm mij
draag met mij de last der minne

zoek met mij een slaapplaats
voor de nacht, mocht de dageraad
ons dringen.

Ik zocht naar iets wat
er misschien nog was

een wonderlijk gegeven
een sierlijk detail

waarover de goden

schmierden
je moet het wonderlijke vergeten

het is een onbenulligheid
een improvisatie

lang hield ik geloof
in het wederkerende

dreef ik ‘s nachts wakker
langs de rivier

doorwoelde ik koppig het water
vond ik bij een klein licht

een romeinse zeef
en een achtste van een drachme

dat dankbaar paste tussen
zijn tanden

kom schipper
de begeerte is voorbij

en wat voorbij is
mag je overzetten.

De wind had hem aan land gebrach
als een vluchtig voorval van

een jonge god
die zich vaker beet liet nemen dan

zijn vernielde knieën
heelden, kin op de borst

een beeld waarvan je weet
wat het betekent

er ging iets mis
aan de hemel, op de aarde
(een adder die wegschoot in de hof)

loof de heer
die geprezen onbewezen

altijd weer moest wenen als hij Elvis
hoorde spelen

‘are you lonesome tonight’
hij wist het nog niet zeker

(zijn doeken liet hij liggen)
‘shall I come back tonight?’