Poëzie

Gedicht

Antoine de Kom

.

laat liefde een gesloten zone zijn
rokken die je ziet vertrekken ook nagels of gelakt.
je kan het wel. verlangen zich zien ontbloten
in een zakelijke blik. en voelen
dat er meer is dan verkeer van gegevens.

zegt mijn belastingadviseur je werkt te veel.
de gids wou een nieuw gedicht
waarin de liefde kundig kunst mag zijn.

en mijn fantasie wentelt zich al jaren in hun zog:
vrouwen die je zou willen zien zaaien en oogsten. maar
uitgestorven. een verdwenen oord o hadden de leden
der tweede kamer maar de moed
om kreunend van genot in openbaar protest
zich in mijn strofen te verstrooien.
wie zou hen dan niet ten hemel willen heffen?
in uiteenvallende fractie doorvliegen
en deze motie zonder stemming aannemen.
voor wie wil veroveren is dat nu bij wet geregeld!

maar dan weer dat hopeloos uitblijven van streling
we zagen overal glanzende hoge hakken soutanes
en kardinalen
om de zwart gelakte vleugel
bevingerd en bespeeld door twee pianotijgerinnen –

Antoine de Kom (1956) is werkzaam als forensisch psychiater. In 2012 verscheen Het misdadige brein, een bundel forensisch-psychiatrische miniaturen uit Hollands Maandblad. Zijn zesde poëziebundel Ritmisch zonder string (2013) werd bekroond met de vsb Poëzieprijs 2014. In februari 2021 verscheen zijn nieuwste bundel Demerararamen.

Meer van deze auteur

Uit:

Nummer 5/2014

Lees verder