Thematische index
Gedichten over nacht
en aanverwante gedichten. Schilderijen
over nacht,
slaap, dood en
de sterren.
Ik ken nog een gedicht van
school onder de sterren, maar
hoor niet bij een school
van poëzie.
Straal vergeten. Ik herinner me alleen
dat het zich afspeelde in de wereld en dat het thema
uiteenging.

Gedichten
over sterren en
hoe ze worden uitgewist door straat-
verlichting,
straten
in een gedicht over kracht
en de scholen daarin. We leerden
alles over de nacht op de universiteit,
hoe die van toepassing is,
avondschool onder de sterren waar we
de liefde
als onderwerp namen. Ik voltooide mijn studie van vorm

en vergat het.
Vannacht,
gedichten over de zomer
en de sterren gesorteerd per tijdperk
boven mij.
Ook gedichten over verdriet
en dans. Ik dacht dat ik naar je toe zou komen
met deze thema’s
als mijn zintuigen.
Herinner je je mij nog
van de wereld?
Ik speelde me daar af en we spraken

op het gras, vergeleken iets
met gevangenis, iets
met film.
Gedichten over dromen
als motten bij straatverlichting
tot de clichés
gloeien, zachte
gloed van het scherm
geeft af op onze handen,
blauwdrukken op de vensters.
Wat pretentieus
om nu te leven,

en al helemaal om te herleven
als poëzie en gedichten
geregistreerd naar
hun cadensen die op ons neerdalen terwijl
ze uiteengaan. Het was belangrijk om uiteen te gaan
gisteren
in seriewerk over lichten
zodat afstand bezit kon nemen van de stem
en zich tot jou kon richten
vannacht.
Gedichten over jou, proza-
gedichten.

Tegenlicht
Het licht dat verandert
het licht dat uitgaat
wanneer je eronderdoor loopt
Het onveilige kruispunt
en de spookfiets
Het licht dat een vlam blijkt te zijn
en de gloeilamp die zo is ontworpen
dat hij flikkert. Natuurlijk
stadslichten, de ketting
van lichten van bruggen, lichten van
vliegtuigen
horen er ook bij, vooral
als ze flitsen of
gedoofd zijn

Fopkaars
die vonkt op de taart, kleine ster
die vonkt, wintergroen
in de mond, de spraak
die bederft, flits
uit de lopen tijdens de jacht op
Victor Serge over de daken
De sneeuw blauw in het licht
en de brandende manuscripten
en Parijs, de stad van
het licht dat verandert
in de mond
die ik graag had gekend

je was een liefhebber van licht
ik zou wat voor je hebben bewaard
Maanlicht op de stoep dat ik
opzij had gezet, in fabrieken
in gevangenissen, natuurlijk
en het brandende Moskou natuurlijk
in de strot liet ik
een licht voor je aan, Victor Serge
in de vorige eeuw, eeuw van de laatste
sigaretten, het licht
dat bederf afgeeft, het koude
licht van het levende
organisme

in de open
zeeën, in Oakland, een paar
oude schilderijen. Omdat het net
als as
wordt verstrooid, dacht ik dat ik kon
zingen
Omdat het herhaaldelijk sterft
in Mexico, zonder een cent
Zonder een cent in Spanje
dacht ik dat ik op foto’s
openhartig met je zou kunnen
spreken
Als ik verschijn heb ik natuurlijk
geen cent, want verschijning is
de laatste uitweg
van licht

Victor Serge
in zijn brieven, in vertaling
Onze liquidatie is voorbereid
en als ze je naam roepen
zijn mijn handen gebonden, is mijn rol beperkt
tot het breken door
glas, tot glas de gelegenheid geven
licht om hoekjes te buigen en om
doorzichtige vleugels, espejitos
heten ze in het Spaans, maar Spanje
was verloren
Spiegeltjes
waarvan de randen

ondoorzichtig zijn
Mag ik gewoon iets zeggen
over hoe alles verloren is
iets vanzelfsprekends over het gevaar
van lichtvervuiling en de noodzaak van donkere
oases, en als Serge kon worden
aangehaald, het voortplanten op constante
snelheid door ondoorzichtige voorwerpen zoals
deze bladzijden, of zou dat zingen
zijn, want net als as
wanneer je eronderdoor loopt
want net als sneeuw
blauwe systemen