Windenergie die duurder wordt door de stijgende gasprijs? Nog nooit zoveel gevallen van psychische nood, maar ook nog nooit zoveel gesloten ggz-klinieken? Erkend als vluchteling maar verboden worden de taal of een vak te leren? Waar het niet meer lukt om de wereld in een sluitend narratief te vatten, hebben wij plots te maken met het absurde: een vorm van onbegrijpelijke wreedheid die niemand lijkt te willen, maar die zich steeds weer laat gelden.

Van oudsher een werkterrein voor kunstenaars, theatermakers, dichters en schrijvers, vroeg De Gids zich af waar het absurdisme in het heden schuilt. Is het gedateerd of juist actueel? Is het een cultus van de teleurstelling of een vorm van opstand? De Gids maakt dit nummer in samenwerking met het Nederlands Blazers Ensemble, dat in maart de voorstelling Concert in de vorm van een peer speelt, gebaseerd op pianomuziek van componist Erik Satie.

Aangezien het absurde iedereen op een dag weet te vinden, plaatste De Gids een open oproep voor bijdragen. Uit de vierennegentig inzendingen selecteerde de redactie vier stukken: poëzie van Joris Miedema en Tijl Nuyts, korte verhalen van Eva Gabriela en Michelle van der Kind. Verder in dit themanummer: Joep Stapel over het absurde in de muziek van Satie; verhalen van Johanna Geels, Edzard Mik, Roos van Rijswijk en Maartje Wortel, waarin niets wil blijven waar het thuishoort en het verhaal maar eens door iets of iemand anders verteld moet worden; essays van Nicole Montagne en Willem Jan Otten; poëzie van Hannah van Binsbergen, waarin het lichaam tot zwam verwordt; tot slot een selectie uit de geschriften van Satie zelf.

Alma Apt, Piet Gerbrandy en Dirk van Weelden, namens de redactie