Poëzie

Gedicht

Annemieke Gerrist

Een man wijst secuur afstanden aan
Op de mouw van zijn trui zit boter van vanmiddag

Hij houdt een sinaasappel tussen de zon en de maan
Een vlek trekt over de maan, dat is de aarde

Een horizon
in een cirkel om de voeten dragen

Je afvragen waar de aarde draait, hoe groot deze dan is

De ruimte binnen het sterrenstelsel is alles wat gevuld kan worden

Wie goed kijkt kan zien wat er gebeurt, omdat men kan berekenen wat er in de loop van
de tijd gebeurt als de aarde draait

Denken is tekenen in de lucht
Tekenen is denken met je hand, kijken of daar donkere lucht is

We hebben een sterrenhemel als een doek met gaten
Daarin worden dingen voorspeld

De kijker vult met zijn omvang de aarde, men kan de glijdende schaal daarvan berekenen

Uit:

Nummer 8/2010

Lees verder