Herfst in de conversatie, het gaat over alles, er is van alles mis.
Het hoofd van de president komt in beeld, introduceert
nieuwe modellen van de vooruitgang.

Wie aan het woord komt baart reportage. De reportage kent
geen schaamte, de reportage heeft uitvouwbare gespreksstof
die ook thuis kan worden uitgevouwen. Het is herfst

hoe het geld te vinden om te leven, hoe het lichaam uit te dragen
zonder ideologie, dat onbeoordeelde lichaam waarmee we
het seizoen begonnen, waarmee we als eerste willen beginnen.

Het is herfst, een pleidooi voor een volgend seizoen
met een ontknoping die ons raakt. We staan erop
om aan de seizoenen terug te geven wat de seizoenen toekomt.

De herfst laat het aan de dieren, hun liefde neemt het woord.
Het vertedert maar we weten dat de werkelijkheid te ver
van onze opvattingen is losgezongen – wie ontfermt zich

over het vloeken en tieren, wie koestert de belediging?
Kijk hoe afgunst en verongelijktheid schromelijk
verwaarloosd zijn. In beeld de man met dat rode hoofd

die daar zo schreeuwt, voorspelt: over tien jaar spreken ze
namens de ingewanden van hun geloof, terwijl de leiding
van een heel land dat land aan het doven is.

De verbinding is slecht, maar de feiten zijn sterk.
Het is allemaal opzet.