inmiddels moet je door de rouw van het coda en nabestaan heen je worstelt met het hernieuwen
tijdens de vijftig jaar recuperatie die achter je liggen en zich voor je uit lijken te strekken

de anekdotische modernisering van de omgeving die nic. tummers wilde verbannen is doorgevoerd
brokkelt zelfs af voor iets slechters iets feodaals je bent onzeker over het vervolg de synthese

geschreven in heerlen holland sept. 1963 over de kans om een bevrijde en geïntegreerde
ruimtelijke structuur te geven aan de cultuur van de atoomtijd nu nodig voor jouw tijdperk

zelf groeide je op na het hoogtij van het naoorlogse modernisme van de alledaagsheid
in het interregnum van de symptomen van ontbinding die zich steeds ziekelijker manifesteren

eerst als verveling nu als desintegratie dat bracht een gevoel van opwinding teweeg
maar veranderde ook in een subcultuur geen socioruimte we vermaakten ons daar

maar vraagt je af of beeldende middelen nog wel ontwapenend kunnen werken in deze tijd
of dat ze grenzen versterkten en ruimtes afsluiten toch ben je blijven haken achter deze zin

constant ging terug naar de schilderkunst ga jij terug naar de literatuur of waarheen anders
heb je die ooit wel verlaten of ben je er altijd gebleven om te nestelen dus moet je oefenen

met de onherkende fragmenten ze te leren volgen in onbekende richtingen misschien wel
weg van de stad in plaats van de verticale bouwvorm van het babylonische een horizon