Presentatie
A: Werk aan betekenis.
Waar je ook staat in huis, donker worden
en geen kant meer raken. Onontkoombaar
draaien tot een showroommodel. Herhaal:
Een begin en zijn einde
zijn geen beweging maar een toestand
op orde krijgen.
Een gewei ophangen.
Het midden zoeken, staren en wachten
tot het gewei een aanhalingsteken wordt.
Sta nu vanuit je stuit strakker
dan een loodlijn en spring
om een ritme te vinden.
Het gevonden tempo neuriet een lied
op repeat, de smoel van de duur. Beschrijf een ring
met je handen gebald op borsthoogte.
Jaag het lied schreeuwend de kamer uit.
Til de stilte tussen je vuisten
uit het gewei.
Strooi confetti voor je deur
zodat voorbijgangers denken
net iets te zijn misgelopen.
Herhaal tot slot alles bij het eerste daglicht
krijgt het de schijn van waarde.
B: Win aan belang.
Kies zo’n ochtend waarop het straatlicht terugschrikt
en je gevel droef is gestemd.
Neem geen al te oude buur.
Dring enkele vrienden rond hem
in een oude metafoor: de nachtegaal
midden in de opwinding van een themapark.
Hou dit vol tot hij gaat grinniken.
Kijk op naar de glurende dakgoten
en blijf aan zijn deur staan als vogels
die ’s ochtends een nachtuil zien vlerken.
Noem dit authentieke angst.
C: Wuif alle troost weg.
Drink een goedje dat je ziel doet citeren.
Laat je salontafel onderlopen – halflege koffietassen
astikjes die de afstand meten, een spetterende interieurgids.
Belangrijk voor het gevaar:
je kamer moet met snelheid schipbreuk lijden.
Heeft je huis een verhaal – Trotski schreef
in de kelder – kun je wat langer in de zetel blijven.
Hekel verrassingen maar hul jezelf
enkel in badschuim voor je huisgenoten
de striptease-artiest, een afgerichte chimpansee
en de componist die jou de vieste persoon vindt
van wie hij ooit hield.
Blaf punctueel aan het hoofd van de tafel.
Vraagt iemand hoe het gaat, antwoord
‘Ik ben tenminste op tijd.’
BVDB
BVDB #32
Redactioneel
Bij dit nummer
Essay
Hoe maakbaar is superdivers Rotterdam?
Podcast
Waar muren ramen worden
Poëzie
Inmiddels
Verhaal
Speeltijd
Poëzie
Utopiadystopia, 22 regels voor Rotterdam
Verhaal
Natte vlek op witte muur
Essay
No spang, de taal verandert toch
Poëzie
Aan de oever van de Rotte
Verhaal
Spreekuur
Essay
‘Ben jij een echte Rotterdammer?’
Beeld
Rotterdam
Essay
Heilige levens
Essay
Smelten en weglekken, dus zet de zandloper klaar
Verhaal
De twaalfde stap
En dan...
Michael White Quartet, Ballad for Mother Frankie White
Poëzie
Drie gedichten
Essay
Menggebied
Poëzie
Old Man / 295.90
Kroniek & Kritiek