Poëzie

Afdwalende gedachten (tijdens een vergadering)

Micha Hamel

Trek een streep en je hebt een horizon. De echte horizon
echter is geen lijn maar een ring. (Kijk maar om je heen.)

Voor lange mensen ligt de horizon verder weg dan voor
korte. (Leven zij dus in een grotere wereld misschien?)

Als je met een raket de aarde verlaat wordt de ring steeds
wijder totdat hij gelijk wordt aan de omtrek van de aarde.

Als je oneindig klein bent heeft de hoepel zich samengesnoerd tot een
stip, en bevindt de horizon zich theoretisch gesproken onder je voeten.

Maar dat kan natuurlijk niet. Kan het ook anders? Kan ik op de horizon
lopen? Ja. Want dit is geen gedicht maar een handleiding, uiteindelijk.

Straaljagerpiloten hebben er last van. Als je hard gaat, trekt je blikveld
samen. Stel, je rent over een weg waar aan beide kanten een boom staat.

Ga je harder, dan wordt de weg smaller. De horizonnen links en rechts
komen dichterbij. Het lijkt alsof je maar nèt tussen de bomen door kunt.

Het heeft te maken met hoeveel informatie je hersenen verwerken kunnen.
(Dat is überhaupt het probleem, eigenlijk). Kortom, als je maar hard genoeg

rent, loop je op een streep die misschien de weg is die je zocht.

[Deze versie verschilt licht van die in De Gids_, hij is door Hamel aangepast na de deadline en voorgelezen tijdens de presentatie op 16 december 2011._]

Micha Hamel (1970) is componist, dichter, en als onderzoeker verbonden aan Hogeschool Codarts Rotterdam, waar hij een onderzoek leidt naar vormen van gamificatie die bedoeld zijn om de oren van concertpubliek te trainen. Hamel publiceerde tot nu toe vijf dichtbundels bij uitgeverij Atlas Contact, waarvan Toen het moest _(2017) de meest recente is. Zijn opera _Caruso a Cuba gaat in maart 2019 bij de Nationale Opera in première.

Meer van deze auteur

Uit:

Nummer 8/2011

Lees verder