Klein zwerk is vriendschap, ’t zweeft en
weeft zich zwaluwstaartend, hemelruimte
wisselend belicht dicht boven levens-
afgrond van de een en van de ander. Hoe

ingewikkeld ook in spinsels van het lot
verkleefd, hoe deerlijk ook die ene en
die andere gehavend – als twee getrouwen
dronken zij dat ijler element van ware

eenvoud in, de lucht scheen klinkende
bokaal toen ooit zomaar hun mooi moment
ontsprong en zich bestendigde steeds weer,

o lafenis boven de koude steen: daar
waar vriendschap begon vloeit nog de bron
van wat zonder einde nu wegglijdt in tijd.