Poëzie

(…iedere connotatie met de Verboden Vrucht te mijden)

Runa Svetlikova

Iemand vroeg me een gedicht te schrijven
bij een film over ingewikkeld tropisch fruit.
Ik heb helemaal niets met ingewikkeld
tropisch fruit maar de woorden prikkelden
ik zei het graag en veel: ‘Ingewikkeld tropisch fruit.’
Ik had geen tijd om de film te bekijken ik had geen
tijd om het gedicht te schrijven ik had het druk
ik had andere dingen te doen ik had huidkanker.
De huidkanker zat op het puntje van mijn neus
de dokter zei de tumor ziet eruit als ingewikkeld
tropisch fruit de dokter zei je bent te jong
voor huidkanker het klonk als een beschuldiging
‘ik woonde als kind in de tropen, excuus’ waarop
een hoofdknik een schouderophalen een parade
van lichaamsdelen vol stilzwijgend medeleven
over zoveel domheid. Er volgde een operatie
dat was niet erg ik dacht voortdurend aan de film
over fruit ik zag de film voortdurend voor me ik zag
een ingewikkeld stuk fruit close-up heel close-up
het was prachtig. Na de operatie zag ik alleen verband
ik had tijd om naar de film te kijken maar geen ogen
dat kon geen kwaad ik verzon een film vol mooie mensen
die intrigerend fruit aten op nooit geziene manieren
alles was kleurrijk en vrolijk en gezond.
Onder het verband ontstak alles in woede
het nieuwe vel was rood en dik de hechtingen trokken
diepe kloven ik kreeg koorts dat kon geen kwaad
ik fantaseerde ingewikkeld tropisch fruit.
Gisteren mocht het verband eraf. Ik keek
naar de film en huilde. Niets was
zoals ik het me wekenlang had voorgesteld.

Video: Mattijs van de Port. Zie ook de film Saborear Frutas Brasileiras. Met dank aan Isabella Vecchiatti Lupinacci.

Terug naar de inhoudsopgave

Runa Svetlikova (1982) debuteerde in 2014 met de dichtbundel Deze zachte witte kamer bij Uitgeverij Marmer. Deze bundel won de Herman De Coninck Debuutprijs, de Jo Peters Poëzieprijs en de Europese Bridges of Struga debuutprijs.

Meer van deze auteur

Uit:

Nummer 1/2017

Lees verder