Sylvia Plath was ongeliefd.
Iedereen die haar ontmoette, vond haar
raar en agressief. Ze werd razend toen ze ontdekte
dat een vriendin met potlood in haar boeken
had geschreven. De kanttekeningen randden
Plaths boeken aan. En ze pleegde zelfmoord
toen ze begreep dat Ted Hughes
van plan was bij haar weg te gaan.

Sommigen kunnen hun voeten niet
netjes op de regels van de tekst zetten
en zo naar de laatste bladzijde klimmen.
Die willen buiten de muurboom lopen of
op de stootborden, of een trede nog eens
met een extra wellat onderstrepen.
De ervaring leert dat wat
er in de marge staat meestal
storende onzin is, een zinloze daad
van trapdrift. Bij het stijgen negeer
ik altijd zo veel mogelijk de aantekeningen.
Maar er zijn natuurlijk kanttekenaars die
lijnen kunnen aanvechten met marginalia
zodat opeens een trapleer ontstaat.

Was er maar geen witte rand.
Was het hele vel maar gevuld.