Redactioneel
Ik herinner me mijn eerste date. Ik volgde de vrouw drie maanden lang. Ik stond bij elke bushalte waar zij een bus kon nemen, wist welke trein ze nam naar Groningen en welke naar Leeuwarden en ook wanneer ze haar maandelijkse reis naar Amsterdam ondernam. Mijn hart werd een spion. Geen raam om naar haar agenda te kijken, maar naar haar voetstappen. Ik wist wanneer zij fietste, wanneer ze liep, wanneer ze opgehaald werd. Ach, ze was drie maanden lang mijn werk, tot het moment kwam dat ik haar groette en zij glimlachte. ‘Je komt me bekend voor. Ken ik jou ergens van?’ zei ze. ‘Niet echt,’ zei ik en zo nodigde ik haar uit. ‘Is goed,’ zei ze. ‘Ik kom bij jou eten.’ Meteen vergat ik de vrouw, ik vergat wat ik van haar wilde. Ik vergat de drie maanden dat ik haar volgde en dacht aan welke salade bij haar lippen en haar karakter paste.
Essay
Geroosterde wolf en gedeconstrueerde olijf: voedsel als wereldbeeld
Poëzie
Ode aan het zout
Essay
Goede en slechte tafelmanieren
Poëzie
Hoofdhonger
Poëzie
Odes
Essay
Chez Tantalus
Essay
Alles of niets
Poëzie
Gedichten
Essay
Vies eten
Poëzie
Bederf is de weg
Essay
Een schip van nougat en kreeften uit blik
Beeld
Fotoserie
Verhaal
Tafel en bed
Het universum
Poëzie
Here zegen deze spijze amen
Essay
Eten in Las Vegas
Essay
Niet voor angsthazen en vegetariërs
Essay
Eten - ensceneren
Receptuur
Poëzie
De spijsvertedering
Poëzie
Gedicht
Johannes van Dam in zestien amuses
Essay
Man Hungry. What’s Cooking? Soul Food!
Essay
Over de onmogelijkheid van lekker eten
Essay