Eerst zacht een toon, en nog een noot, nog een, tot er een akkoord, iets dat doorloopt, dat trillend aftast, tracht, ontgint, eer, ten slotte, er een ritme is, alsof het opvliegt, een niet te stillen maat die wat voorging, inklinkt, samenbindt en gestaag, in een opeenvolging strikt, slag na slag na slag, bevestigt dat er iets

valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt

en toch doorloopt, ook nu overal het donker invalt de bron droog, het land dras is en zwart, al wat opkwam, eens

valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt en valt ven valt en valt en valt en valt en valt en valt

plots het trilt, een glimp van licht, nipt en pril, net afdoende om in het duister een wig, waar eerst schijnsel binnendringt, en erna, onverhoopt, van buiten het gerucht; de gak van een gans, een meeuw die aldoor schreeuwt, schel en schril, als een lach

je ineens weer drag en vore, zelfs een richting ziet, in de leegte die je omringt weer leven voelt, in de stilte rondom nog de schreeuw hoort van zo-even, de dierlijke drang zo ver te gaan als je kan en te blijven reiken

en dan

het leek voltooid, komt op de tast, vanuit een verte opnieuw, laag en zacht, een toon, de aanzet tot een akkoord, dat licht opklinkt in het nog drasse land waar plots damp uit slaat, dat nu, exact waar je staat, droogt en stolt, en zolang je wat je hier ziet, gelooft, hoe leeg ook, je volgend houvast wordt.

‘After The Flood’ staat op de laatste reguliere plaat van Talk Talk The Laughing Stock, die in 1991 verscheen. Op het verzamelalbum Natural Order 1982-1991 is later nog een afwijkende versie uitgebracht, die kaler geproduceerd en naar mijn smaak minder coherent en indringend is.