Wanneer je naar de wind vraagt
zal iemand zeggen dat er een zuidwestelijke wind waait
zal iemand zeggen dat de wind nooit gestopt is met waaien
zal iemand zeggen dat het al tijden windstil is

in onze lichamen keert de wind terug
we proberen ernaar te luisteren als nomaden
een stem die wenkt
een leidraad om de weg te vinden

uit kast halen
aan stok hijsen
laten wapperen
niet de grond raken
niet verkleurd of versleten
tussen zonsopgang en zonsondergang
neerhalen
wassen
strijken
langs banen in drieën vouwen
dubbelvouwen
herhalen
in kast leggen

we gaan op daken van gebouwen staan
voor ons strekken zich landschappen uit
met ontelbare mogelijkheden
we stoppen een wijsvinger in de mond
houden hem daarna omhoog
gaan na welke kant als eerste opdroogt
in welke richting we zullen meebewegen

op het dak van een overheidsgebouw
in een woestijn
rond de top van een berg
in de handen van een sliert mensen
soms als een mantel rond de schouders gelegd

bij sommigen van ons is het stil
voeten op de grond armen langs het lichaam
de blik reikt niet verder
gewend aan het landschap
of gebrek aan ruimte om in te bewegen

in een woonkamer
op de wind van ventilatoren
niet verkleurd of versleten geen daglicht gezien
de weefsels tellen alle draden nog
een lichaam dat gaaf is amper aangeraakt

anderen waaien alle kanten uit
onder de voetzolen zand en gras
afdrukken van stoeptegels
op de huid zijn straten te ontwaren
bij nauwkeuriger kijken de lijnen van voorouders
huid wordt steeds dikker
tijd bouwt op in lagen

bij een grens
hevig heen en weer
alsof er losgekomen moet worden
van wat is vastgelegd

wanneer het hard waait
maken we het stil
in onze lichamen tasten
we naar een oerbeweging

aan aarde gehecht
maar met de mogelijkheid
verschillende kanten uit te gaan
elke punt in een eigen richting

wat we vinden is lucht
opgeslagen in holten
aderen als bochtige wegen
een kloppend hart

draden tot geheel geweven
om daarna langzaam te rafelen

eelt vormt zich door een continue wrijving
verdikking van de huid door herhaaldelijk bewegen
langs een omgeving met elke stap
wordt een nieuwe laag onder de voeten gelegd

uit kast halen
ophangen
laten wapperen

Voor dit gedicht werd financiële ondersteuning verleend door het Nederlands Letterenfonds.

Maureen Ghazal (1995) schrijft poëzie en proza en maakt beeldend werk en performances. In 2018 won ze de El Hizjra-literatuurprijs voor haar poëzie. Ze publiceerde onder andere in De Gids, De Revisor en Deux ex Machina. In 2020 nam ze deel aan het Slow Writing Lab van het Nederlands Letterenfonds waar ze onderzoek deed naar haar geboortegrond in de polder en de invloed van taal op landschap.

Meer van deze auteur