Poëzie

Voor Orpheus

Eva Gerlach

pleite
Kartonnen doos met knutselspul en veertjes
op de hutkoffer achter de bank.

Salarisoverzicht in de map op de stapel,
losse papieren ernaast.

Ik probeerde mezelf in de spiegel
voor je achter te laten, kijk maar.

De neusspray op de tafel bij het bed
heb ik in de vensterbank gezet.

vraag liever hoe je vergeet
Waar ik ook ben,
ik ben de ring in die oorlel,
paraplu boven dat hoofd,

rok die de knie baart,
ui die de neus bekokstooft,
sokken die voeten, overhemden die oksels,
pingpongballetje uit de hand recht omhoog.

Vraag hoe het heelhuids
achter kan blijven,
hoe ik de route vrijmaak,

alles van mezelf afhaal,

uit mijn lichaam wegloop.

route
Het kozijn bladdert af, er komen
blazen in de verf links rechts, een loopje
springt over en weer,

een kaart van hoe je gaan moet door
wat barst, niet waar het vastzit maar de richting|
van scheuren naar twee kanten tegelijk,

de zachte zolen van wat loslaat tikken
tegen het hout, je staat erbij en kijkt,
een dans met lichte voet op warrig spoor.

Uit:

Nummer 7/2011

Lees verder