we mochten niks.
we zwommen ondergronds.
we maakten selfies in mollengangen.
verbijsterde zaden en poppen
staarden ons aan.
maar
we wilden
losse haren
zien drijven op de wind,
op muggen jagen
en dansen
in de smoor
die ‘s zomers optrok
achter late tractoren.

Annemarie Estor (1973) is dichter. Haar genre-overschrijdende dichtwerk werd bekroond met de Herman de Coninckprijs, de Jan Campert-prijs en de Frederick Turner Prize. Daarnaast is zij voorzitter van de Adviescommissie Podiumliteratuur bij Literatuur Vlaanderen en freelance eindredacteur voor wie geeft om betere teksten.

Meer van deze auteur