Alle wervels in mijn nek kraken
nu de laatste modderlaarzen naar het water marcheren
en ik omhoogkijk
waar de zon eeuw na eeuw op dezelfde hoogte is blijven haken
er was nooit een Phaëthon of een Helios
Dit is wie wij waren

Nu de laatste modderlaarzen op de boot stappen
naar een wereld overzees
opgetrokken uit koffie en katoen
zien we de aarde die onze bloeddraden
kleur heeft gegeven en we weten
Dit is wie wij zijn

Wij waren er voor zij ons ontdekten
voor zij ons ontdekten waren wij
we reflecteerden zwart in wateren en meren
hadden onze klanken, gaven namen aan de bergen
kregen ze terug met de echo’s
Wij zijn