Ook nu nog hing het heelal over ons heen als een dik zwart argument.
Het zwart dat het heelal kon missen lag in de tuinen van deze opgerolde wijk.
Het was een nacht zonder licht, de generatoren hadden hun dieselolie verbruikt.

Buiten gooiden de echtgenotes de ouwe kleren van hun mannen op het vuur.
De gebruikelijke chaos: lachen, wodka, joints. Het was te verwachten
nu de volgende internering aanstaande is.

Mijn eerste meisje is er één van horen zeggen.
Mijn eerste dood, geschonken door de eindbaas en zijn trawanten.
Anders was het onbetaalbaar.

Ik, mank aan beide benen en met de allerslechtste ogen, ga op voor de uitverkoop.
Er moet ergens nog een moeder zijn die een aanbieding niet zal laten lopen.

De sergeant van de buurtbrigade komt zeggen dat we morgen eerder beginnen met het oratorium. Kwart voor acht, klaar om te zingen voor het vaderland, voor de schepping die zich in ons voortzet.

Het lijkt op Amerika, reservaat van vernietiging.
Beperkingen in overvloed, dan niet alleen de mijne. Geruststellend.

Enkele mannen noemen mij vriend, omdat ik die laconieke broer ben die weet
hoe je onaangetast en ongezien de materie in kan delen.

Verlies is het makkelijkst, kijk maar naar die echtgenotes die daar nu
straalbezopen tegen de gevels hangen, inmiddels hun lachen kwijt zijn en hun joints tot astma hebben vermalen.
Moeilijker al, mijn botten die voor de zoveelste begrafenis zijn klaargelegd.

Even een proefje zodat jullie opgeschorte vervorming weet wanneer je moet ontwaken.
Nu zie je mij. Nu niet meer.

Meld je aan voor het vervolg.
Ik kom morgen rond dezelfde tijd.

De moeder die op de aanbieding afkwam wil meer uitleg. Zij is bang voor de schoten, zo laat nog op straat zoeken ze ruzie waar ze kunnen.

Je kunt op dit moment geen ander zijn. Berusting mijn liefje, anders gewoon
angst en de dood in je lichaam. Ik ben de ander, mank aan beide benen en met de allerslechtste ogen, maar slim genoeg en met voldoende praatjes die ik overhield aan mijn gemeenschap met God en de doden.

Was het dood in de straat of een ander verhaal?
De laatsten hier op straat krijgen honger. Eet die jongen op, hij is nog zo vers!
Anders dat meisje wel.
Alleen nog informeren over de oorsprong en het vervolg. Snel klaar.

Een paar eieren, het laatste restje wodka, scheutje melk, tomatensap, jalapeño.
Het is goed voor de helderziendheid.
Die van het huis.

Nu de volgende internering aanstaande is. Nu we de volgende shit kunnen omarmen.
Welke bijbel zingen we morgen ook alweer?

Wat heerlijk dat we in processie kunnen klappen.

Ik breng die zwarte botten voor die zoveelste begrafenis mee.
Een record voor de buurt.
Dan ik de geluksgetallen, roept een of andere moddafokka.

Geluksgetallen. Pepperspray. Wodka. Barricade.
Het eerste en het tweede gebod, Gij zult niet.
Dan op te staan op de zevende dag, of het zevende jaar. Jezus van Amerika, gegoede familie.

Nee. Je ziet me.
Nu niet meer.

Inzet heeft dat toekomstgerichte, vaderlandslievende –

Ik deel mijn overtuiging met de wens jullie op je wenken te bedienen
Ik sta klaar om alles te omarmen, jullie wereld komt terug
alle gelovigen komen terug, we hebben ze gevraagd
deze regering over te nemen, voor jullie
voor alle mannen vrouwen jongens meisjes –

het meisje bij de afzetting links wordt omvergelopen
1 – alsof iemand iets te bewijzen heeft.

Anderen zeggen weleens
ze sluiten je op in een volkslied of een protest zonder banen en barbecue
maar de voortekenen bedriegen niet
net als de smaak van je eigen mensen beste mensen
kijk eens beste mensen hoe zelfs het weer een ongekende helderheid heeft –

het zwarte meisje wordt tegen de grond gewerkt
2 – als een amateur-worstelaar in een professioneel gevecht.
3 – want een wandeling in een gegoede buurt is een bedreiging voor de nationale veiligheid.

Ik herken het zo goed, net als bij jullie gingen er decennia voorbij, hardwerkende vaders en een armzalige jeugd, maar al op jonge leeftijd
in doorzettingsvermogen en dankbaarheid op je blote knieën
geheel op eigen houtje
in dit fantastische land
vier banen en drie universiteiten
en tussen de zorg voor het invalide broertje
grootouders die langzaam uit elkaar dreigen te vallen –

het huilen van het meisje klinkt als
4 – het huilen van een kind op een schoolplein.
5 – het gegil van kinderen die van hun moeder worden weggerukt.

Een reactie?

Ik noem het trots. Denk eens aan al die hardwerkende mannen en vrouwen
die zonder politiek kunnen leven.
De videobeelden maken nog eens duidelijk dat er alle reden is
om individuele gevallen buiten de discussie te houden. Dank u wel.