De zachtheid van paarden

huist niet in hun manen

maar in hun gezangen.

Ze schrijven hun boeken

even zacht als hun kinderliedjes.

Zelfs in hun verdriet

(als de klokken

de dood van hun vrienden aankondigen)

is hun schrijven zacht

al zijn de muren getuige.

Kan de lucht ons verraden

niet de paarden.

Hun goden komen over de weg

en tijdens feesten

zijn het stenen en lawines

die het hoefgetrappel vooruit snellen.

De afdruk van hun hoeven komt daarna.

Zijn het ijs het gras de sterren verdwenen

dan nog klinken hun bassen

en de kinderen volgen het spoor

van hun liederen.

Ze groeien op tussen de bomen.

Ze vestigen zich tussen de boeken

groter dan de paarden

maar zacht in hun verborgen stemmen.

Zoals wij in onze gesprekken

de paarden nodig hebben

als een muur om tegen te leunen

als een huid om ons achter te verschuilen.

Uit: Nooit zonder de paarden, 1997

Jan Baeke is dichter, digitaal dichter, vertaler en programmamaker. Hij publiceerde tot nu toe negen gedichtenbundels. Groter dan de feiten (2007) werd genomineerd voor de VSB Poëzieprijs, Seizoensroddel (2015) kreeg de Jan Campertpijs 2016. Onder de naam Public Thought maakt Jan Baeke samen met beeldend kunstenaar Alfred Marseille digitale filmgedichten, datagedichten en webpoëzie­producties (www.publicthought.net).

Meer van deze auteur