Redactioneel
Na zichzelf met een witte lijn
te hebben omkrijt herrijst hij
van de plaats delict, hijst zich
stap voor stap in nieuwe voeten,
past zijn kuiten, dijen (als gegoten),
omgordt zich met een schaambeen
en een buik van genereuze omvang.
Stof daalt neer: zijn navel schudt hij uit
zijn middenrif, zijn twaalfde rib
schragen hart en longen die hij inslikt
uit het niets, zo zonder mond nog
zonder tong, alsof hij licht schiep
dat kortelings voorafging aan de zon.
Ontboezemt dan zijn borstkas, slaat
losjes zijn armen om zich heen, lijnt
zijn nek uit, stelt atlas en draaier aard-
en nagelvast. Staat als een huis.
Als kroon op het werk welt meesterlijk
het ravissante hoofd. Hoofd vol hersens
hoofd aan barrels, waaruit hij ontstond.
Pieter Hendrik Esser
Gifkaroo
Poëzie
Brief uit Kaapstad
Essay
De hekken en de wereld
Grote vragen
Grote vragen
Poëzie
Pro Patria?
Essay
Monsterlijk en sprookjesachtig: Nederlands machinekamer
Poëzie
Waarom de zilvermeeuw in de nacht boven de parkeerplaats moet schreeuwen
De internet gids
Literature as play
Essay
Eindelijk eens géén Auschwitz
Essay
Status
Poëzie
Vier manieren om te dumpen
De internet gids
Een wereldprimeur
De internet gids
Literatuur als spel
Het hart is een eenzame jager
Poëzie
Van groot belang
Essay
Erfenissen van massaal geweld
Mondriaan en het abstracte leven
Begon wetenschap met de kunst van het spoorzoeken?
Kroniek & Kritiek