Internet is een medium dat door de literatuur en de essayistiek nog amper verkend is. Dat wil zeggen, er verschijnen inmiddels wel veel verhalen en essays op internet, maar die verschillen niet fundamenteel van wat er op papier is gedrukt. Daar gaat verandering in komen. Samen met gamedesignstudio Hubbub (whatsthehubbub.nl) brengt De Gids in april de literaire internetgame Your Daily Victory Boogie Woogie online (www.gidsgame.nl).

Your Daily Victory Boogie Woogie wordt door schrijvers én lezers gedurende tien weken gespeeld. De game profiteert van de specifieke potentie van het internet om schrijvers en publiek met elkaar in contact te brengen en ‘communicatienetwerken’ te laten ontstaan. In de opzet van Your Daily Victory Boogie Woogie: een literair netwerk waarin schrijvers en lezers deelnemen en vanuit dat netwerk een verhaal en andere teksten ontwikkelen. Daarbij wordt internet opgevat als een infrastructuur zoals van een stad, die mensen in een productief verband samenbrengt, een verband dat verhalen genereert. Het succes van sociale netwerken als Facebook bewijst dat juist daarin een unieke kracht van internet gelegen is. In een interactieve gamesetting schrijven de deelnemende schrijvers het verhaal in samenwerking met het publiek. Dit fictieve verhaal dient ook voor het uitlokken van essay-, beeld- en poëziebijdragen, zodat uiteindelijk een typisch, collageachtig themanummer van De Gids zal ontstaan, passend in een traditie van 176 jaar, maar tot stand komend via een eenmalige internetgame, van dag tot dag te volgen voor het publiek en in actief samenspel met lezers die aan de game willen meedoen.

In de game zijn mechanismen gebouwd die de creativiteit stimuleren, bij de schrijvers én bij het participerende publiek. Publiek dat actief wil meedoen, de ‘spelers’, wordt met onderwerpen uitgedaagd teksten te leveren. Als de redactie deze teksten goedkeurt, worden de spelers tweeledig beloond: hun tekst komt op de site te staan en ze krijgen de mogelijkheid het verloop van het verhaal te beïnvloeden door de schrijvers op te zadelen met een thema dat in hun bijdrage verwerkt zal moeten worden.

Het verhaal begint met een bekende kunsthistoricus die een nieuwe Mondriaan ontdekt: een eerdere versie van de Victory Boogie Woogie, geschilderd vóór de uiteindelijke, onvoltooide versie die nu in het Gemeentemuseum in Den Haag hangt. Als dit nieuws net is neergedaald, strandt er een schip in de Amsterdamse haven: een louche kapitein, de Chinees Chen met zijn vrouw en wat een derde Victory Boogie Woogie lijkt te zijn. De douane, de politiek en de kunstelite zitten in hun maag met het schip en zijn lading. Is het een echte Mondriaan, of een van de overgeleverde kopieën of een vervalsing?

De Victory Boogie Woogie is een ongemakkelijk artistiek nationaal monument. Rond de aankoop ervan brak al een typisch Hollandse rel uit, omdat de overheid te diep in de buidel zou hebben getast voor een schilderij dat niet eens af was en waar de plakbandjes nog aan hingen. Bovendien leek het schilderij met al z’n vrolijke kleuren een symbool te zijn voor de multiculturele samenleving. Hoe roeren de populaire media zich nu? Waarom zit opeens Chens vrouw, in een dure jurk en wauwelend in hilarisch Engels, bij Pauw & Witteman? Wat doet de PVV? De lezer volgt de laatste ontwikkelingen in de digitale krant en terwijl hij leest, wordt hem gevraagd ‘wat nu’? Wat gebeurt er morgen? Hij heeft opeens de macht om niet alleen zijn mening te geven, maar ook om het verdere verloop van de ontwikkelingen mee te bepalen.

De literaire internetgame Your Daily Victory Boogie Woogie is ontwikkeld door de (oud-)redacteuren van De Gids Edzard Mik, Arjen Mulder, Dirk van Weelden en Dirk Vis, en gamedesigner Kars Alfrink. Voor de uitwerking en het uitvoeren van de game hebben het Gamefonds en het Nederlands Letterenfonds subsidie verstrekt. De schrijvers die de hoofdpersonages voor hun rekening nemen en tevens de redactie vormen, zijn: Niels ’t Hooft, Edzard Mik, Arjen Mulder, Han van der Vegt, Dirk Vis, Dirk van Weelden en Robbert Welagen. Daarnaast wordt aan dichters, essayisten en beeldend kunstenaars gevraagd bijdragen te leveren aan de game.

De game is een experiment, een sprong in het onbekende. Hoe een en ander zal uitpakken, kan dus niet voorspeld worden. Misschien is het meteen een doorslaand succes, misschien blijkt door het spelen dat de game aangepast moet worden. Voor zover de makers ervan kunnen nagaan, is de wijze waarop het spel zal worden gespeeld – met iedereen die maar mee wil doen – uniek en niet eerder gedaan, een echte wereldprimeur dus. Of het zich zal ontwikkelen tot een nieuwe vorm van literatuur bedrijven, in een spelsetting, vanuit een gemeenschap die zich rondom zo’n game vormt of die al bestaat en besluit de game te gaan spelen, zal de toekomst uitwijzen.