In de club

Wanneer je niet van bloody mary houdt en je benen
als roerstaven van bleekselderij en trillerig en nooit in de
maat, als de rook zich rond je hoofd verzamelt, als je door
een mistgordijn praat: niemand die je hoort, niemand

die je ziet. Voor het eerst is het de taal die alles kaal
maakt, die hier niet hoort, enkel een glimlach op je
mond, loerend naar de Girl achter de draaitafel
die schaars gekleed gaat terwijl de bas een bontjas

draagt, en de lippen van de Girl door de groene
lampen twee limoenschijfjes – ik wil het zuur, het zoet,
ik wil haar als toegangskaart tot deze ongekende,
verdonkerde glitterwereld; haar toefluisteren dat

er geen probleem zo groot kan zijn dat je er niet
omheen kunt zwieren, of dat zij zegt: trouble is pas
trouble als je het zo gaat noemen. (Weer die taal!
Weer die rotolifant die achter me aan loopt.

Kom op, scheer je weg, ik zie je morgenochtend.)
Leer me hoe ik mijn handen niet zo in het luchtledige,
leer me iemand vast te houden. Later, in het kille hotelbed
fantaseer ik haar naam, en hoe mooi en liederlijk deze nacht.




Begeertedrift

Met het Hooglied in het ritme
van mijn bewegende lendenen,

denk ik aan bergen, aan welvingen,
aan de Girl met wie ik meermaals

samensmelt als cheddarkaas op
een gloeiendhete burger – zeg me

gerust dat ik je alleen liefheb
wanneer je als een herfstblad

gevallen en naakt voor me ligt,
als ik je mijn denkertje-des-vaderlands

noem, of in het Latijn mijn liefste
tegen je zeg, carissime, en je mij

aan het einde van de avond
in de badkuip wast, mijn haren

inzeept en mij naderhand droogdept
alsof ik een fout op een schilderdoek ben,

alsof ik mijn verf heb vermorst.

Marieke Lucas Rijneveld (1991) debuteerde in 2015 met de dichtbundel Kalfsvlies. De Engelse vertaling van zijn debuutroman De avond is ongemak werd bekroond met de prestigieuze International Booker Prize 2020. In november 2020 verscheen zijn tweede roman Mijn lieve gunsteling. Onlangs verscheen zijn derde dichtbundel, getiteld Komijnsplitsers.

Meer van deze auteur