iemand viel buiten de stad in slaap
aan de oever van een rivier
moe en veilig na het dansen
omdat ze geluk had
weet ze nog dat haar vanachter
de mond gesnoerd werd
dat ze in een bijzin achterovergekieperd en verkracht werd

aan de andere oever 
ernstige zwijgende mannen 
ze hadden zojuist op schrift gesteld wat rechtvaardigheid was
hun gezichten rozig en zelfgenoegzaam
van de cadans van hun verklaring
oud als het graan
oud als het verhaal 
dat begint met een witte jurk
die in de laatste regels wade wordt

in de gedachten die vrij zijn
houdt iemand halsstarrig van de wereld
door de wereld loopt de rivier
door de rivier stroomt het water
water heeft geen geheugen
omhoog valt het de bergen in
in het negatief van de bron
baart een baby een moeder
speelt een oud kind
met een melkwegstelsel
woest en leeg is het
om mee te beginnen