Als ik achter op de fiets zit
Bij de vrouw die mij gastvrijheid heeft getoond
Maak mij lichter

Dat ik tegen de helling op
Er nauwelijks moge zijn
Dat de voet waarmee ik afzet tegen de brug
Haar ritme niet verstoort
Dat ik mijn houding zo vind
Dat ik mezelf optil
En licht ben

Als iemand je lichaam dreigt mee te nemen
Laat je door zijn armen heen
Zakken naar de grond, als ballast ontilbaar

Maar nu ik meegedragen word
In de luwte achter haar rug
Wil ik zo licht mogelijk zijn
Bid ik dat de weg zich verkort
Dat haar woorden op de uitademing
Die ik uit de wind probeer te halen
Waar zijn
Dat niets verloren is

Laat mij, een gast in deze stad
Toegevoegde waarde zijn
En niets wegen