Om de wereld als voorstelling te zien

lees ik een regel

die beschrijft wat ik zou kunnen zien als ik een ander was

maar zo zie ik de wereld niet.

Ik kom net van de slager en heb een mooi stukje vlees gekocht.

Wat daarbij te denken? En maakt voorstelling een kans?

Ik weet niet hoe de slager kijkt en niet

hoe de rest van zijn familie dingen voor hem aanwijst.

De wereld als voorstelling zien is de wereld als carnaval zien

als kermis, als voetbal, de wedstrijd (het veld, de rust

en wissels) en kampioen worden, als tekeergaan.

Het is een mooie regel dat je als een ander kijken kan.

Ik heb de slager niet laten weten dat ik met zijn vlees

ook klamme handen mee naar huis nam

en hyperventilatie, dat ik zelfs aan de wereld moest denken

en dat terwijl de slager afscheid moest nemen

en iemand die niet goed uitkeek onder een auto liep.

Ik heb hulp verleend.

Ik heb het vlees daarna gebraden en tot het vlees gesproken

verteld wat er zoal na komt.

Hij kan het mooi vertellen. Hij moet een beetje oppassen

met de drank, stond tegen een biefstuk te praten.

Wat drank doet: ik tegen een heel kadaver en ik.

Ergens in dit mooie tafereel

zit een betekenis die ik graag zou uitzoeken

met de hulp van mijn vrouw

als zij weer opduikt of thuiskomt.