Poëzie

Parks

Bruno Post

Hij durft alles te schrijven over zichzelf
behalve waarom hij schrijft wat hij schrijft.

Als hij een keer gedwongen wordt
daar toch zijn gedachten op te richten
komt hij niet verder dan:
Ik moet stoppen met schrijven. Voorgoed.

Het kost hem driehonderd bladzijden

om op dat idee te komen
en nog begrijpt hij het niet.

Een schrijver schrijft als hij schrijft
en als hij niet schrijft schrijft hij niet.

De visser vaart staand de haven uit,
bij thuiskomst zit zijn mand vol vis.

Het doet er niet toe hoe de visser heet
zolang hij maar verse vis meebrengt.

Bruno Post (1959) studeerde sociologie en antropologie. Hij debuteerde in 2005 met Lof der onzin.

Meer van deze auteur

Uit:

Nummer 4/2011

Lees verder