in mijn favoriete podcast snijdt iemand
vijf man de keel door
ik ontvang het gelaten, ben zelf voorzichtig
met iedere puntpaprika
op mijn nauwelijks gehavende snijplank
dit rood glad glanzend lam ook
menselijk de nek omdraaien

ik kijk toe hoe mijn beste vriendin een kevertje
tot zeven keer toe terug op zijn pootjes zet
van het pad haalt, zacht toefluistert
in de berm liggen geknakte mollenkinderen
en een enkele vlindervleugel
we vinden het erg
we lopen verder

er staat nog niemand in mijn tuin
met armen vol wapens
dus ik leg me neer bij de aasgieren en
kan in cirkels blijven leven
kaal gekrabde reknek
kaal gekauwde tong

maar mijn armen zijn soms ook helikopterbladen
spieren hard-strak-trillend
sans bedwelmende clubsetting
energie moet kwijt en
geweld moet geoefend worden
hamers weeg ik in mijn handen
voel schedels verbrijzelen, kop op kop
voel mijn lijf kort prettig vacuüm trekken
bij het idee van ééntje minder
en laat alles in het schap achter
keer het maar naar binnen

ik knaag aan mijn lippen, nagelriemen
klem ’s nachts mijn handen om eigen keel
knijpen tot mijn hartslag mijn oren uit brult

kromme rug, trappende benen
angstogen en hertenadem
in de ochtend gewoon weer sojayoghurt
en fruit dat niet naar bloed smaakt
maar naar fruit

ik lees: er rijden bussen naar de poolse grens
met eten, wapens, medicijnen
ik lees: en lijkzakken
ik lees: die zijn ook veel nodig
liever breng ik ze nachtblind naar daar
dan dat ik de oorzaak ben van hun gebruik

dus: hamer in het schap, kever op de poten
de bewegingen oefenen, voor het geval dat
dan schreeuwen in het kussen
morgen weer voorbereid
hetzelfde doen
zolang ik me dat kan veroorloven

Aafke van Pelt (1998) studeerde Engels en literatuurwetenschap en is schrijver, theatermaker, dichter en beeldend kunstenaar. Ook is ze zakelijk leider bij stichting Underground Theatre en maakt deel uit van platform Shortreads. Haar werk verscheen eerder bij Hard//hoofd, Kluger Hans, Papieren helden en De Optimist. Verder bezoekt ze graag oude begraafplaatsen.

Meer van deze auteur