zachte kinderlijke zalmhanden
steken uit je parka
liggen in je schoot
als doodkalm eten
het is woensdagochtend
toch ook nu weer individu zijn
en ontspruiten aan de geldhuishouding
je raakt alles aan
met je handen van zalm
natte plekken op winkelruiten ov-poortjes
vreemde geur in de stiltecoupé
n.a.v. je gedichten zei je iets
over de sprakeloosheid van de geschiedenis
en de voortdurende noodzaak tot reconstructie
daarom steken deze zalmhanden uit je mouwen
steeds weer summum bonum en excessen
zalmhanden trekken je hypotheekrente af
je hebt jezelf gekend als nederlandse literatuur
maar het nederlands laat haar gijzelaars vrij
zij eisen een kosmische en sociale kunst
er zijn andere bronnen wij moeten daarnaar zoeken