Poëzie

Juist wel romantic agony

Victor Schiferli

Juist wel romantic agony! dacht ik, toen ik Niks geen romantic agony
kocht, een aan bijna alles lijdende scholier. Het waren de tijden
van synthesizermuziek, massawerkloosheid en kruisraketten.

Veel later schudde ik de hand van de dichter die de stormwind
van zijn hand had bezongen. Wie schreven er mooier over soloseks
dan Ouwens en Korteweg? Hij was inmiddels grijs geworden

en leidde een delegatie Hongaarse literaire critici door zijn museum.
In Hongarije waren ze maar wat jaloers. En dan hadden we ook nog
een dichter als staatssecretaris! Gelaten nam het gezelschap afscheid.

Inmiddels schuil ik als huisvader, met een hond voor de gezelligheid,
bij de open haard, die stevig trekt. Op de televisie niets dan reality.
De romantic agony heeft me soms nog duchtig in zijn greep.

Uit:

Nummer 1/2010

Lees verder