Omdat ik aan al dat schrijfgedoe
nu nog geen redelijk end zie
stuur ik mijn hele correspondentie
liefst zo maar naar jullie toe.

Zoals ik Tineke vaak zeg:
al dat lange overwegen
daar kan ik zelf niet goed tegen;
de kortste weg is Korteweg.

Maar nu: wat doen we zonder hem?
Anton weg? Zijn wij alleen?
Waar in dat brave L M
moet ons afval dan heen?

Jij weg? Nee onze verzen zullen even-
als alles verder leven.
Alles wat ooit is geschreven
goed of gebrekkig, blijft gebleven.
Op een lichamelijke manier
blijft onze ziel hardnekkig kleven
tussen papier en papier!

Leo Vroman (1915-2014) was bioloog, dichter en schrijver. Zijn laatste bundel verscheen in november 2013, getiteld Die vleugels.

Meer van deze auteur